Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD)
ADHD to jedno z najczęściej diagnozowanych zaburzeń neurorozwojowych. Głównym kryterium diagnostycznym jest zespół zaburzeń uwagi z nadaktywnością. Zarówno klasyfikacja medyczna (APA, 2013; WHO, 1992) jak i opracowania psychologiczne wskazują na trzy dominujące objawy ADHD: nieuwagę, nadruchliwość i impulsywność.
Uwaga
Nieuwaga to objaw kryterialny ADHD zaliczany do sfery poznawczej. Osoby z ADHD mogą mieć problemy w zakresie selektywności (wybiórczości), przerzutności, podzielności i rozpiętości. Trwałość uwagi wydaje się jednak najbardziej zaburzona w obrazie ADHD, czyli osoba łatwo ulega rozproszeniu i zmienia aktywność. Obraz nieuwagi ulega zmianom w ciągu życia, ale wpływa na funkcjonowanie poznawcze dziecka, adolescenta czy dorosłego z ADHD. Warto zaznaczyć, że uwaga jest nieodłącznie związana z innymi procesami poznawczymi, takimi jak pamięć oraz funkcje wykonawcze. W odróżnieniu od nieuwagi, nadruchliwość jest problemem natury behawioralnej, a nie poznawczej.
Nadpobudliwość psychoruchowa
Nadmierna aktywność ruchowa w porównaniu z dziećmi w tym samym wieku jest najszybciej zauważana przez otoczenie. Określenia typu „żywe srebro”, „wulkan energii”, „wszędzie go/jej pełno”, to zwroty używane często przez dorosłych do opisu dzieci nadruchliwych. Dziecko prezentujące pobudzenie psychoruchowe nie może usiedzieć w miejscu, ma trudności z odpoczynkiem, nie potrafi spokojnie się bawić, przejawia nerwowe ruchy rąk i/lub nóg. Zazwyczaj jest rozgadane oraz hałaśliwe. W celu zróżnicowania nasilenia objawów istotna jest obserwacja czy podejmowana przez dziecko aktywność, ma charakter niekontrolowany i mimowolny.
Impulsywność
Nadmierna aktywność ruchowa w porównaniu z dziećmi w tym samym wieku jest najszybciej zauważana przez otoczenie. Określenia typu „żywe srebro”, „wulkan energii”, „wszędzie go/jej pełno”, to zwroty używane często przez dorosłych do opisu dzieci nadruchliwych. Dziecko prezentujące pobudzenie psychoruchowe nie może usiedzieć w miejscu, ma trudności z odpoczynkiem, nie potrafi spokojnie się bawić, przejawia nerwowe ruchy rąk i/lub nóg. Zazwyczaj jest rozgadane oraz hałaśliwe. W celu zróżnicowania nasilenia objawów istotna jest obserwacja czy podejmowana przez dziecko aktywność, ma charakter niekontrolowany i mimowolny.
Diagnoza ADHD nie tylko u dzieci
Opisane objawy mogą być po raz pierwszy diagnozowane na różnych etapach życia, również w wieku dorosłym. W pierwszej kolejności zauważalne są objawy nadruchliwości, następnie impulsywności, zaburzenia uwagi diagnozowane są najpóźniej.
Proces diagnozy jest złożony
Proces diagnozowania ADHD jest złożony i wymaga integracji wiedzy z dyscypliny psychologii oraz medycyny. W celu właściwego diagnozowania w tym kierunku należy wziąć pod uwagę wszystkie opisane aspekty. Diagnozę ADHD można wykonywać w naszej Poradni LDCT w Lublinie.
Jak przebiega diagnoza ADHD w Lublinie ?
Proces diagnozowania ADHD jest złożony i wymaga integracji wiedzy z dyscypliny psychologii oraz medycyny. W celu właściwego diagnozowania w tym kierunku należy wziąć pod uwagę wszystkie opisane aspekty. Diagnozę ADHD można wykonywać w naszej Poradni LDCT w Lublinie.
Pierwszym etapem jest umówienie się na konsultację do lekarza psychiatry. Po wstępnej konsultacji lekarz psychiatra oceni czy wskazana jest pogłębiona diagnostyka w kierunku ADHD. Następnym etapem jest spotkanie z psychologiem diagnostą w Lublinie. Psycholog przeprowadza wywiad kliniczny oraz badanie psychologiczne pod kątem doświadczanych przez Pacjenta trudności. Proces diagnostyczny obejmuje od dwóch do pięciu spotkań. Proces diagnostyczny kończy się wydaniem pisemnej opinii oraz konsultacją z lekarzem psychiatrą w celu potwierdzenia diagnozy medycznej. W trosce o dobra Pacjenta diagnozy ADHD przeprowadzane są w formie stacjonarnej w naszej placówce w mieście Lublin.
Ważne
Zaburzenia koncentracji, trudności organizacyjne, prokrastynacja czy nadruchliwość nie muszą oznaczać występowania objawów ADHD. Zaburzenia uwagi, problemy poznawcze mogą występować w innych zaburzeniach psychicznych takich jak: zaburzenia nastroju, zaburzenia osobowości czy zaburzenia o charakterze psychotycznym.