Konsultacja psychiatryczna

Kiedy należy się zgłosić do lekarza psychiatry?

Psychiatria to dziedzina medycyny, która zajmuje się kwestiami zdrowia psychicznego, leczeniem oraz profilaktyką zaburzeń psychicznych. To dyscyplina nauki oraz praktyki klinicznej, która zajmuje się opisem symptomów zaburzeń psychicznych.
Psychiatra uwzględnia czynniki biologiczne (neurologiczne, neurohormonalne oraz genetyczne) przy badaniu przyczyn poszczególnych objawów odwołując się do modelu podatność-stres. Lekarz psychiatra to specjalista, który ukończył studia medyczne oraz uzyskał tytuł specjalisty w dziedzinie psychiatrii. Psychiatra posiada specjalistyczną wiedzę o przyczynach powstawania zaburzeń psychicznych oraz metodach leczenia farmakologicznego. Zna również wpływ istotnych czynników wpływających na dobrostan psychiczny. Lekarz tej specjalizacji po przeprowadzonym wywiadzie, dobierze dla Ciebie odpowiednie leczenie.

Nasz psychiatra w Lublinie pomoże Ci w leczeniu objawów:

-depresyjnych (obniżony nastrój, poczucie braku sensu, obniżona motywacja do działania, niechęć do nawiązywania relacji z innymi ludźmi, tendencje do izolacji)
-zaburzeń lękowych
-diagnozie ADHD osób dorosłych
-traumy
-bezsenności
-zaburzeń zdrowia psychicznego
-zaburzeń uwagi i koncentracji
-zaburzeń nerwicowych
-zaburzeń odżywiania
-zaburzeń osobowości
-choroby afektywnej dwubiegunowej (CHAD)
-PTSD
-zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (OCD)

W naszym Centrum LCDT w Lublinie, możesz również odbyć wizytę u psychiatry online. Zdajemy sobie sprawę, że nie zawsze możesz pojawić się na wizycie osobiście. Chcemy, aby każdy z Pacjentów miał dostęp do profesjonalnej opieki lekarza psychiatry. W związku z tym oferujmy wizyty zdalne bez względu na odległość. W LCDT w Lublinie ustalimy dla Ciebie dogodny termin, z każdego miejsca w którym się znajdujesz.
Przed wizytą u lekarza psychiatry w Lublinie warto przygotować komplet dokumentów z dotychczasowego leczenia psychiatrycznego, np. wyniki rezonansu magnetycznego głowy, EEG, karty informacyjne z odbytych hospitalizacji psychiatrycznych, opinie psychologiczne, przyjmowane leki, suplementy. Na wizycie poinformuj lekarza o aktualnie obserwowanych u siebie objawach, dzięki temu nasz psychiatra w Lublinie lub na wizycie on-line będzie mógł zdiagnozować trudności, których doświadczasz.

Pomoc lekarza psychiatry uzyskasz na miejscu w naszym Centrum w Lublinie lub w formie online. Nasz psychiatria online jest do Państwa dyspozycji bez względu na odległość !

Psychoterapia psychodynamiczna

Psychoterapia psychodynamiczna to nurt terapeutyczny, który wywodzi się  z psychoanalizy, opracowanej przez Zygmunta Freuda. Głównym aspektem pracy w tym nurcie jest poznanie, zrozumienie i przepracowanie nieświadomych konfliktów wewnętrznych wpływających na życie i funkcjonowanie Pacjenta. W tym celu psychoterapeuta korzysta z odpowiednich metod terapeutycznych. Jedną z nich jest metoda swobodnych skojarzeń, podczas której terapeuta prosi Pacjenta, aby wypowiadał swobodnie treści swoich myśli, które są następnie analizowane przez terapeutę. W trakcie procesu terapeutycznego psycholog skupia się na relacji pomiędzy nim, a Pacjentem pod kątem nieświadomych mechanizmów psychologicznych, takich jak przeniesienie, czy przeciwprzeniesienie.
W jej ramach zakłada się, że problemy emocjonalne, trudności w relacjach międzyludzkich, a także objawy psychiczne mają swoje źródło w nieświadomych konfliktach i doświadczeniach z przeszłości, które kształtują nasze obecne zachowanie, myślenie i emocje.

Główne założenia psychoterapii psychodynamicznej:

1. Nieświadomość mechanizmów psychologicznych: Kluczowym założeniem tej modalności terapeutycznej jest wpływ nieświadomych mechanizmów osobowościowych ukształtowanych na wczesnym etapie rozwoju na bieżące postrzeganie, przeżywanie oraz zachowanie jednostki.
2. Wpływ doświadczeń wczesnodziecięcych na dorosłość: Relacje z osobami znaczącymi w dzieciństwie wpływają na kształtowanie mechanizmów osobowości, co może przekładać się na nieświadome powielanie nieadaptacyjnych schematów przeżywania, nawiązywania i budowania relacji.
3. Mechanizmy obronne: są to sposoby mające na celu ochronę jednostki przed doświadczaniem bólu samopoznania oraz wglądu w prawdziwe przyczyny doświadczanych problemów.

Cele psychoterapii psychodynamicznej:

1. Zwiększenie elastyczności sposobów przeżywania emocji: Poprzez pracę nad nieświadomymi mechanizmami obronnymi Pacjent z czasem uzyskuje lepsze rozumienie własnych uczuć oraz przyczyny doświadczanych emocji.
2. Zwiększenie samoświadomości: Dzięki psychoterapii Pacjent uzyskuje wgląd i zrozumienie swoich sposobów przeżywania, reagowania oraz nawiązywania relacji z otoczeniem.
3. Zrozumienie i zmiana funkcjonowania w relacjach interpersonalnych: Pacjent poprzez korektywną relację z psychoterapeutą uczy się nowych sposobów nawiązywania i budowania satysfakcjonujących związków z innymi ludźmi. Pacjent zaczyna dostrzegać związek pomiędzy jego doświadczeniami z okresu dzieciństwa, a dotychczasowym schematem funkcjonowania w relacjach.

Zastosowanie psychoterapii psychodynamicznej:

• Zaburzenia osobowości;
• Zaburzenia nastroju;
• Trudności emocjonalne;
• Problemy w budowaniu relacji;
• Doświadczenia traumatyczne (np. z okresu dzieciństwa).

Zalety:

• Przyczynowość: Praca nad przyczyną, a nie objawem doświadczanych trudności.
• Trwałość: Poprzez głęboką pracę nad mechanizmami funkcjonowania osobowości, efekty terapii mają stały charakter.
• Zakres oddziaływań: Psychoterapia psychodynamiczna może być stosowana do wielu trudności osobowościowych, np. borderline, narcystystyczna, unikająca.

Ograniczenia:

• Czas trwania: Zdarza się, że w przypadku znacznie nasilonych trudności   w funkcjonowaniu osobowości praca terapeutyczna może trwać nawet kilka lat.
• Okresowe pogorszenie samopoczucia: Praca psychodynamiczna wiąże się z konfrontacją z trudnymi emocjami oraz przeżyciami. W przebiegu procesu terapeutycznego mogą nastąpić epizody obniżenia nastroju, motywacji czy stanów depresyjnych w związku z przepracowywaniem trudnych doświadczeń. Stan ten mija po zastosowaniu optymalnie dobranych metod i form pracy terapeutycznej.

Podsumowanie:

Psychoterapia psychodynamiczna umożliwia zrozumienie nieświadomych mechanizmów osobowości, które wpływają na aktualne funkcjonowanie Pacjenta. Efekty pracy terapeutycznej są przeważnie długotrwałe, co przekłada się na poprawę jakości życia oraz satysfakcji Pacjenta.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna

Psychoterapia w nurcie CBT (Cognitive Behavioral Therapy) to jedna z metod terapeutycznych, która koncentruje się na związku między myślami, emocjami i zachowaniami. Głównym celem oddziaływań terapeutycznych jest identyfikacja i zmiana błędnych wzorców myślowych i zachowań, które przyczyniają się do powstawanie problemów emocjonalnych i psychicznych pacjenta.

Główne założenia pracy w nurcie CBT:

1. Myśli, emocje i zachowanie są ze sobą powiązane - przekonania i myśli związane z postrzeganiem własnej osoby, bliskich osób oraz otoczenia, wpływają na nasze emocje i zachowanie. Natomiast emocje i zachowania mogą wpływać na to, jak postrzegamy sytuacje w przyszłości.
2. Zmiana myślenia prowadzi do zmiany zachowania - W CBT terapeuta pomaga pacjentowi rozpoznać negatywne lub irracjonalne myśli (np. katastrofizacja, myślenie czarno-białe), które prowadzą do problemów emocjonalnych, i zmienić je na bardziej realistyczne, pozytywne i zdrowe.
3. Skupienie na teraźniejszości i praktycznych rozwiązaniach - Psychoterapeuta w nurcie CBT koncentruje się głównie na pracy z pacjentem związanej z jego aktualnymi problemami. Terapeuta i Pacjent są zaangażowani w takim samym stopniu w proces terapeutyczny, który ma na celu zrozumienie jak bieżące myśli i zachowania wpływają na życie pacjenta oraz opracowują konkretne strategie, które pomagają zmienić te wzorce.

Główne elementy terapii CBT:

• Analiza myśli: Pacjent uczy się identyfikować automatyczne negatywne myśli (np. „nic mi się nie uda”, „jestem beznadziejny”), które są związane z odczuwaniem niepokoju, depresji, lęków, czy innych trudności emocjonalnych.
• Praca nad przekonaniami i schematami myślowymi: Terapeuta pomaga zrozumieć przekonania kluczowe, które mają charakter dezadaptacyjny i zastąpić je bardziej realistycznymi i elastycznymi sposobami myślenia.
• Zadania domowe: W terapii CBT bardzo często stosuje się zadania do wykonania pomiędzy sesjami, np. terapeuta może zalecić praktykowanie nowych umiejętności.
• Techniki behawioralne: Mają na celu eksponowanie Pacjenta w kontrolowanych warunkach na bodźce, które pacjent odbiera jako źródło lęku, co ma na celu odwrażliwienie reakcji lękowej oraz poprawę zdolności radzenia sobie z trudnymi emocjami.

Zastosowanie CBT:

• Zaburzenia odżywiania: Terapia pomaga Pacjentom z zaburzeniami odżywiania, np. anoreksją czy bulimią, zmienić niezdrowe przekonania na temat jedzenia i ciała.
• Lęki: W terapii CBT Pacjenci uczą się radzić sobie z lękiem poprzez eksponowanie ich na sytuacje, które wywołują strach, oraz przez zmianę irracjonalnych przekonań.
• Objawy zaburzeń depresyjnych: CBT pomaga pacjentom zidentyfikować pesymistyczne myśli i zastąpić je bardziej realistycznymi, a także uczyć nowych sposobów radzenia sobie z trudnościami.
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD): CBT, w tym technika eksponowania  i zapobiegania reakcji, jest jednym z najskuteczniejszych sposobów leczenia OCD.
• Zarządzanie stresem: Terapia CBT umożliwia Pacjentowi wypracowanie konkretnych strategii radzenia sobie w sytuacjach stresogennych oraz radzenia sobie z trudnymi emocjami, poprzez ich rozpoznawanie oraz modyfikowanie błędnych schematów myślenia.

Zalety CBT:

• Efektywność: CBT jest uznawane za jedną z najbardziej skutecznych form terapii   w leczeniu zaburzeń lękowych, zaburzeń odżywiania, traumy (PTD).
• Czasowo ograniczona: CBT jest stosowana jako forma terapii krótkoterminowej.
• Zastosowanie w życiu codziennym: CBT pomaga Pacjentom rozwijać umiejętności, które mogą być praktycznie zastosowane w życiu codziennym, co poprawi ich zdolność do radzenia sobie z trudnymi emocjami i sytuacjami.

Ograniczenia CBT:

• Skupia się na aktualnych wzorcach reagowania i przeżywania.
• Koncentruje się głównie na zmianie schematów myślenia.

Podsumowanie:

Psychoterapia w nurcie CBT jest skuteczną metodą leczenia, która pomaga pacjentom identyfikować i zmieniać negatywne przekonania oraz niezdrowe dla Pacjenta wzorce zachowań, prowadząc do poprawy ich funkcjonowania emocjonalnego i psychicznego. Jest to terapia skoncentrowana na rozwiązaniach, która kładzie nacisk na wykorzystanie praktycznych technik pracy z Pacjentem oraz zadań domowych. Psychoterapia CBT w swoim założeniu jest terapią krótkoterminową o udowodnionej naukowo skuteczności leczenia wielu zaburzeń psychicznych.

Psychoterapia systemowa

Psychoterapia systemowa to podejście terapeutyczne, które koncentruje się na zrozumieniu interakcji między członkami danej grupy społecznej, najczęściej dotyczy analizy systemu rodzinnego. Psychoterapia systemowa analizuje system jako całość, a wchodzące w jego skład obiekty oraz cechy są przeważnie rozumiane z punktu widzenia funkcji, jaką pełnią w tym systemie.
W rozumieniu systemowym trudności i doświadczane problemy emocjonalne jednostki są traktowane jako część szerszej struktury, w której dana jednostka funkcjonuje, np. w grupie rodzinnej problemy obserwowane u jednej osoby, mogą wynikać z dynamicznych wzorców interakcji i zachowań w rodzinie.

Główne założenia psychoterapii systemowej:

• Psychoterapia systemowa zakłada, że trudności jednostki są związane ze sposobem komunikacji oraz wchodzeniem w interakcje z członkami danego systemu. Sposób nawiązywania relacji z innymi, wpływa na ich przebieg oraz emocje i zachowanie jednostki.
• Każdy członek systemu ma wpływ na innych: W systemie, np. rodzinie, każdy z członków oddziałuje na pozostałe osoby. Zmiana jednego elementu może prowadzić do zmiany w całym systemie.
• Rodzina jako jednostka terapeutyczna: W terapii systemowej, rodzina traktowana jest jako całość, a nie tylko zbiór indywidualnych problemów. Terapeuta pracuje z rodziną w celu zmiany nieadaptacyjnych wzorców komunikacji i interakcji zachodzących w systemie rodzinnym.
• Równowaga i granice w systemie: W terapii systemowej analizuje się czynniki, które wpływają na podtrzymywanie mechanizmów homeostazy (równowagi) oraz kształtują granice systemu. Zbyt sztywne granice mogą prowadzić do izolacji lub nadmiernej kontroli poszczególnych członków rodziny, z kolei przepuszczalne granice mogą sprzyjać chaotycznym i dezorganizującym zachowaniom.

Główne techniki w psychoterapii systemowej:

1. Genogram: To technika pracy oparta na „drzewie genealogicznym”, która ma na celu zrozumienie historii rodziny, powstawania wzorców relacji między jej członkami oraz przekazywanych trudności/konfliktów emocjonalnych między pokoleniami.
2. Interwencje w czasie rzeczywistym: Terapeuta aktywnie angażuje się w sytuacje, które mają miejsce w trakcie trwania sesji, w celu zrozumienia sposobów reagowania poszczególnych członków na siebie. Celem jest praca nad szkodliwymi schematami reakcji i interakcji pomiędzy członkami systemu.
3. Zadania domowe: W terapii systemowej zaleca się rodzinom wykonywanie zadań pomiędzy sesjami, dzięki którym będą mogli wprowadzać zmiany w codziennych interakcjach, np. praca nad komunikowaniem emocji, aktywne słuchanie, zmiana sposobów rozwiązywania konfliktów.

Zastosowanie psychoterapii systemowej:

• Terapia rodzin;
• Terapia małżeńska i partnerska;
• Praca z dziećmi i młodzieżą;

Zalety psychoterapii systemowej:

• Holistyczne podejście: Psychoterapia systemowa analizuje trudności w kontekście interakcji międzyludzkich.
• Skuteczność w pracy z rodzinami: Metoda ma wysoką skuteczność w pracy z systemem rodzinnym.
• Trwała zmiana: Terapia systemowa jest formą pracy terapeutycznej, która prowadzi do trwałych zmian w sposobie funkcjonowania danego systemu.

Ograniczenia psychoterapii systemowej:

• Wymaga zaangażowania wszystkich członków systemu: Terapia systemowa wykazuje największą skuteczność, jeżeli angażuje wszystkich członków systemu rodzinnego.
• Wymaga czasu: Proces zmiany wzajemnych wzorców interakcji wymaga czasu oraz
zaangażowania poszczególnych członków.

Podsumowanie:

Psychoterapia systemowa jest podejściem, które koncentruje się na zachodzących interakcjach i wzorcach komunikacji w danym systemie (rodzinie, grupie). Jej celem jest zmiana dezadaptacyjnych wzorców komunikacji i zachowań w systemie, co umożliwia poprawę funkcjonowania jednostek w obrębie danej struktury. Psychoterapia systemowa jest szczególnie polecana w pracy z rodzinami, parami oraz różnorodnymi grupami.

Konsultacje seksuologiczne

Jeżeli doświadczasz problemów w sferze seksualnej, takich jak: przedwczesny wytrysk, zaburzenia erekcji, ból podczas stosunku, obniżenie lub brak popędu seksualnego, to w takim przypadku warto zgłosić się do naszego seksuologa w Lublinie. Konsultacje seksuologiczne rozpoczynają się od wywiadu klinicznego, którego zadaniem jest między innymi zrozumienie czynników oddziałujących na sferę seksualną w odniesieniu do kształtowania się seksualności danego pacjenta. Wywiad seksuologiczny może zostać przeprowadzony w formie indywidualnej lub w razie potrzeb również z parterem/ką. Po wstępnym wywiadzie wspólnie ustalamy dalsze postępowanie diagnostyczne w celu dobrania najlepszej metody terapeutycznej. Na konsultacje możesz zgłosić się osobiście w Lublinie lub w formie konsultacji seksuologicznych online.
Funkcjonowanie seksualne wpływa na poczucie satysfakcji życiowej. Aby lepiej zrozumieć naturę doświadczanych trudności, niezbędne jest holistyczne podejście do każdego problemu.  Złożoność sfery seksualnej wymaga indywidualnego podejścia do pacjenta. Na seksualność mają wpływ nie tylko czynniki biologiczne jak np. choroby somatyczne, urazy czy zespoły genetyczne. Równie istotną sferą oddziałującą na seksualność jest obszar psychologiczny, a co za tym idzie, możliwe przyczyny psychosomatyczne. Wśród przyczyn psychologicznych należy wymienić wpływ środowiska rodzinnego i wychowania, cechy osobowości, problemy  w związku czy sposób przeżywania danych trudności. Na tej podstawie przyjmujemy, że geneza trudności jest często wieloczynnikowa. Należy dodać, że problemy seksuologiczne mogą mieć zarówno charakter pierwotny (od początku życia seksualnego) lub wtórny (pojawienie się trudności na jakimś etapie, kiedy wcześniej udawało się uzyskać satysfakcję seksualną).
Problemy natury seksuologicznej mogą wystąpić na różnych etapach aktywności seksualnej :
-przed rozpoczęciem stosunku: np problemy z erekcją, lubrykacją (nawilżeniem) pochwy, -podczas stosunku: np zbyt krótko utrzymujący się wzwód, ból podczas stosunku, trudności  w osiągnięciu orgazmu
-po stosunku: obniżona satysfakcja seksualna, niezaspokojenie seksualne, awersja do podejmowania kolejnych kontaktów seksualnych.
Konsultacje seksuologiczne nie dotyczą wyłącznie aspektu czynności seksualnych. Są one skierowane również do osób, które doświadczają trudności w budowaniu i utrzymywaniu relacji.

Psychoterapia uzależnień

Psychoterapia uzależnień skierowana jest do osób, które doświadczają problemów z używaniem substancji psychoaktywnych. Jeżeli w ostatnim czasie, zauważyłeś, że nie potrafisz kontrolować ilości przyjmowanej substancji, doświadczasz somatycznych konsekwencji jej używania, zaniedbujesz alternatywne źródła przyjemności lub zainteresowania,  przyjmujesz uporczywie substancje pomimo oczywistych dowodów występowania szkodliwych następstw jej przyjmowania. W takiej sytuacji  warto zgłosić się na konsultację do specjalisty psychoterapii uzależnień, który pomoże Ci w określeniu Twoich problemów oraz zaproponuje określony plan terapeutyczny leczenia.

Objawy, które mogą Cię zaniepokoić to:

-odczuwasz przymus przyjęcia substancji psychoaktywnej,
-czujesz, że tracisz kontrolę nad ilością spożywanych substancji np. alkoholu,
-masz nawracające i obsesyjne myśli związane z przyjmowaniem substancji psychoaktywnej,
-otoczenie zwraca Ci uwagę, że zaniedbujesz sprawy rodzinne i zawodowe,
-w przypadku przerwania przyjmowania substancji występują u Ciebie takie objawy jak: ból głowy, bezsenność, osłabienie, złe samopoczucie, pocenie się, drżenie rąk, tachykardia, stany lękowe.

W przypadku wystąpienie przynajmniej jednego z opisanych objawów warto zgłosić się do naszego specjalisty terapii uzależnień w mieście Lublin.

Diagnoza ADHD

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD).
ADHD to jedno z najczęściej diagnozowanych zaburzeń neurorozwojowych. Głównym kryterium diagnostycznym jest zespół zaburzeń uwagi z nadaktywnością. Zarówno klasyfikacja medyczna (APA, 2013; WHO, 1992) jak i opracowania psychologiczne wskazują na trzy dominujące objawy ADHD: nieuwagę, nadruchliwość i impulsywność. Nieuwaga to objaw kryterialny ADHD zaliczany do sfery poznawczej. Osoby z ADHD mogą mieć problemy w zakresie selektywności (wybiórczości), przerzutności, podzielności i rozpiętości. Trwałość uwagi wydaje się jednak najbardziej zaburzona w obrazie ADHD, czyli osoba łatwo ulega rozproszeniu i zmienia aktywność. Obraz nieuwagi ulega zmianom w ciągu życia, ale wpływa na funkcjonowanie poznawcze dziecka, adolescenta czy dorosłego z ADHD. Warto zaznaczyć, że uwaga jest nieodłącznie związana z innymi procesami poznawczymi, takimi jak pamięć oraz funkcje wykonawcze. W odróżnieniu od nieuwagi, nadruchliwość jest problemem natury behawioralnej, a nie poznawczej. Nadmierna aktywność ruchowa w porównaniu z dziećmi w tym samym wieku jest najszybciej zauważana przez otoczenie. Określenia typu „żywe srebro”, „wulkan energii”, „wszędzie go/jej pełno”, to zwroty używane często przez dorosłych do opisu dzieci nadruchliwych. Dziecko prezentujące pobudzenie psychoruchowe nie może usiedzieć w miejscu, ma trudności z odpoczynkiem, nie potrafi spokojnie się bawić, przejawia nerwowe ruchy rąk i/lub nóg. Zazwyczaj jest rozgadane oraz hałaśliwe. W celu zróżnicowania nasilenia objawów istotna jest obserwacja czy podejmowana przez dziecko aktywność, która ma charakter niekontrolowany i mimowolny. Trzecim objawem jest impulsywność, czyli trudności z hamowaniem reakcji. Ujawnia się to natychmiastową i bezrefleksyjną aktywnością podejmowaną w odpowiedzi na bodźce. Osoby takie są często postrzegane przez otoczenie jako niegrzeczne, agresywne oraz łamiące reguły. Impulsywność poznawcza ujawnia się w szybkim podejmowaniu decyzji, niecierpliwością, trudnościami w planowaniu zadań, a także z odroczeniem gratyfikacji. Dlatego też osoby   z ADHD często odbiera się jako niezorganizowane.
Opisane objawy objawy mogą być po raz pierwszy diagnozowane na różnych etapach życia. W pierwszej kolejności zauważalne są objawy nadruchliwości, następnie impulsywności, zaburzenia uwagi diagnozowane są najpóźniej.
Proces diagnozowania ADHD jest złożony i wymaga integracji wiedzy z dyscypliny psychologii oraz medycyny. W celu właściwego diagnozowania w tym kierunku należy wziąć pod uwagę wszystkie opisane aspekty. Diagnozę ADHD można wykonywać w naszym Centrum w Lublinie.

Jak przebiega diagnoza ADHD w Lublinie ?

Pierwszym etapem jest umówienie się na konsultację do lekarza psychiatry. Po wstępnej konsultacji lekarz psychiatra oceni czy wskazana jest pogłębiona diagnostyka w kierunku ADHD. Następnym etapem jest spotkanie z psychologiem diagnostą w Lublinie. Psycholog przeprowadza wywiad kliniczny oraz badanie psychologiczne pod kątem doświadczanych przez Pacjenta trudności. Proces diagnostyczny obejmuje od dwóch do pięciu spotkań. Proces diagnostyczny kończy się wydaniem pisemnej opinii oraz konsultacją z lekarzem psychiatrą w celu potwierdzenia diagnozy medycznej. W trosce o dobra Pacjenta diagnozy ADHD przeprowadzane są w formie stacjonarnej w naszej placówce w mieście Lublin.

Ważne:

Zaburzenia koncentracji, trudności organizacyjne, prokrastynacja czy nadruchliwość nie muszą oznaczać występowania objawów ADHD. Zaburzenia uwagi, problemy poznawcze mogą występować w innych zaburzeniach psychicznych takich jak: zaburzenia nastroju, zaburzenia osobowości czy zaburzenia o charakterze psychotycznym.

Diagnoza zaburzeń osobowości

Diagnoza zaburzeń osobowości:

Diagnoza zaburzeń osobowości jest procesem, który opiera się na szczegółowej ocenie klinicznej wykonywanej przez specjalistę psychologii klinicznej lub psychoterapeutę. Zaburzenia osobowości w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 (2000) charakteryzuje się jako głęboko utrwalone wzorce zachowania przejawiające się utrwalonymi reakcjami w różnych sytuacjach indywidualnych i społecznych. Zachowania prezentowane przez osobę są znacząco odmienne od przyjętego w danej kulturze wzorca postrzegania, myślenia, przeżywania. Zaburzenia osobowości często są związane z subiektywnym poczuciem cierpienia oraz trudnościami w funkcjonowaniu społecznym i osiąganiu satysfakcji życiowej.

W ICD-10 wyróżnia się trzy grupy zaburzeń osobowości i zachowania się osób dorosłych:

1. Specyficzne zaburzenia osobowości: paranoiczna, schizoidalna, dyssocjalna, chwiejna emocjonalnie (typ impulsywny, typ borderline), histrioniczna, anankastyczna, lękliwa, zależna, inne określone zaburzenie osobowości.
2. Zaburzenia osobowości mieszane i inne
3. Trwałe zmiany osobowości nie wynikające z uszkodzenia ani z chorób mózgu - to zaburzenia zachowania i osobowości, które powstały w następstwie stresu o rozmiarach katastrofy bądź stresu o silnym natężeniu trwającym w czasie lub w następstwie poważnej choroby psychicznej.

W klasyfikacji DSM-5 (kryteria diagnostyczne zaburzeń psychicznych APA - American Psychiatrii Association) (2013) wyodrębniono trzy podstawowe wiązki zaburzeń osobowości:

1. Wiązka A - charakteryzuje się dziwacznością oraz ekscentrycznością (osobowość paranoiczna, schizotypowa, schizoidalna)
4. Wiązka B - charakteryzujące się dramatycznością, emocjonalnością i lekceważeniem konsekwencji (osobowość narcystyczna, borderline, histrioniczna i antyspołeczna)
5. Wiązka C - to zaburzenia osobowości odznaczające się lękiem, napięciem i przerażeniem (osobowość unikająca, bierno-zależna, obsesyjno-kompulsyjna)

Proces diagnozy zaburzeń osobowości składa się z konsultacji diagnostycznych, obserwacji klinicznej oraz przeprowadzeniu specjalistycznych badań psychologicznych. Końcowym etapem procesu diagnostycznego jest wydanie opinii psychologicznej.

Konsultacje neuropsychologiczne

Konsultacje neuropsychologiczne w Lublinie oferujemy dla Pacjentów, którzy doświadczają trudności w zakresie uwagi, pamięci, orientacji w przestrzeni. Ta oferta została stworzona z myślą o Pacjentach, którzy doświadczyli urazów-mózgowo czaszkowych. W przeszłości przeszli udar lub zmagają się z chorobą nowotworową mózgu. Konsultacje neuropsychologiczne w Lublinie kierujemy również do Pacjentów z podejrzeniem wczesnych objawów otępienia (choroba Alzheimera, Otępienie w chorobie Parkinsona, Otępienie z ciałami Lewego, Otępienie czołowo-skroniowe, Otępienie naczyniopochodne i mieszane). Jeżeli w ostatnim czasie zauważyłeś u siebie  lub  ktoś z  Twojego otoczenia zwracał Ci uwagę, że doświadczasz problemów z pamięcią lub zapominasz dobrze znanych Ci słów, może to świadczyć o wczesnych objawach otępienia. W tym  celu również warto zapisać się na konsultację neuropsychologiczną, gdzie specjalista pomoże ci zobiektywizować Twoje trudności.